کپلر که به طور تخصصی، جریان انرژی در جهان را رصد میکند، در مقالهای نوشت به نظر میرسد پالایشگاههای مستقل چینی موسوم به «تیپاتها» (یا «قوریها»)، پس از آنکه یک پالایشگاه مستقر در شاندونگ برای نخستین بار از سوی ایالات متحده تحریم شد، از سفارشهای جدید برای خرید نفت خام ایران خودداری میکنند.
این اقدام، نشانهای از تشدید سیاست «فشار حداکثری» واشینگتن است.
بر اساس این مقاله، از اول فروردین ۱۴۰۴ تاکنون، هیچ معامله جدیدی در این زمینه گزارش نشده است.
از سوی دیگر، پیشنهادهای خرید نفت سبک ایران که پیش از تحریمهای اخیر زیر ۰/۸ دلار قیمت نفت خام برنت بود، پس از تحریمها به زیر ۱/۵ دلار کمتر از قیمت نفت خام برنت رسیده است.
پالایشگران همچنان در حال ارزیابی ریسکهای دریافت نفت خام ایران در آینده هستند و به دقت تحولات پیرامون پالایشگاه ۶۰ هزار بشکهای «شوگوانگ لوکینگ پتروشیمی» را دنبال میکنند.
بیشتر نفت ایران را پالایشگاههای کوچکی در شمال شرقی چین میخرند که به «قوریها» معروف هستند. این پالایشگاهها برای سودآوری به نفت ارزان متکیاند و محصولات خود را در داخل کشور به ارز محلی میفروشند که آنها را در برابر تحریمهای ثانویه که شرکتهای آمریکایی را از معامله با هر شرکتی که بهطور آگاهانه نفت ایران را بخرد منع میکند، ایمن میدارد.
اما این پالایشگاهها در عین حال نیازمند نفتکشهایی هستند که در بندرهای چینی پهلو بگیرند و نفت ارزان ایران را به دست آنها برسانند.
۲۶ دی ۱۴۰۳، اکونومیست گزارش داد طراحان تحریمها با آگاهی از این موضوع، نفتکشهایی را هدف قرار دادهاند که مسئول آخرین مرحله از سفر نفت ایران، معمولا از مالزی به چین هستند.
اکنون بنادر چینی از ترس مجازات، شروع به رد درخواست این نفتکشها برای پهلو گرفتن کردهاند.
از سوی دیگر تاکنون نشانهای از قطع حمایت مالی بانکها از پالایشگاه لوکینگ که اخیرا تحریم شد، دیده نشده است.